Een nieuw hoofdstuk bij LSA bewoners

Na jaren van betrokkenheid bij het Landelijk Samenwerkingsverband Actieve bewoners (LSA bewoners) draagt Thijs van Mierlo het directeurschap over aan Kristel Jeuring. Kristel is al jaren actief binnen de organisatie en kent de kracht van bewonersinitiatieven als geen ander. LSA bewoners is een vereniging van bewonersinitiatieven in heel Nederland. Vanuit de overtuiging dat bewoners zelf hun buurt en wijk kunnen verbeteren, delen ze kennis, versterken ze belangen en bouwen ze samen aan sterke gemeenschappen.

De overdracht van het directeurschap is een mooi moment om stil te staan bij wat er is opgebouwd en om te dromen over wat nog komt. Thijs en Kristel gaan met elkaar in gesprek over hun ervaringen, inzichten en hoop voor de toekomst van bewonersinitiatieven in Nederland.

Kristel: Thijs, waar ben je het meest trots op als je terugkijkt op jouw tijd als directeur van LSA bewoners?

Thijs: het meest trots ben ik op het feit dat mensen LSA nog steeds herkennen als een relevante club van actieve bewoners. Die het belangrijk vindt dat bewoners een plek krijgen in de samenleving, ook in het geweld van systeemwereld. En we zijn gegroeid, maar het verenigingsgevoel hebben we heel erg vastgehouden: we hebben nog steeds hetzelfde DNA.

Kristel: wat is volgens jou eigenlijk dat DNA?

Thijs: dat we een beweging zijn, een club van echte mensen. Die snapt dat het echte werken gebeurt in de buurten en wijken, een club die daar daarbij kan ondersteunen en aanmoedigen, er woorden aan kan geven en dat perspectief op andere plekken naar voren brengt.

En het mag leuk zijn. Mensen in al die buurten doen het vanuit passie, omdat ze het heel belangrijk vinden. Dan is belangrijk dat je alles op een plezierige manier kan doen. Het lukt onszelf, bij een groter wordende organisatie gelukkig nog steeds. We werken op een luchtige en positieve manier, ook bij serieuze onderwerpen.

Kristel: en bij LSA laten we dingen niet los. Als ik terugdenk aan het uitdaagrecht: daar hebben we veel tegenslagen geïncasseerd en elkaar regelmatig de vraag gesteld ‘gaan we het nog een keer proberen?’ Toch gingen we door en die vasthoudendheid komt uit de urgentie die mensen voelen en zit in onze organisatie, in jou en mij.

Thijs: van nature ben ik een heel ongeduldig persoon, maar ik kan ook vasthouden aan de lange lijnen. Met het uitdaagrecht zijn wij samen iets meer dan 10 jaar bezig geweest voordat het in de wet kwam. Dat het een goed idee is zagen we in het Verenigd Koninkrijk. We voelden al snel dat het ook heel goed in Nederland zou kunnen passen.

En toen… gesprek na gesprek. Met Kamerleden, met ministers. Vervolgens de initiatiefvoorstellen, de amendementen, de moties. Daarna de afwegingen: wel of niet wettelijk verankeren? Het 34e onderzoek, het 35e, het 36e. Gemeenten die met veel enthousiasme met het uitdaagrecht aan de slag gingen om het vervolgens ook weer uit hun handen te laten vallen. We hebben al die tijd gezegd dat dit er gewoon moet komen, want we hebben in de wetgeving iets nodig voor inwoners die zelf het initiatief nemen. Een instrument waarmee we deze betrokkenheid niet als een gunst zien, maar als een recht.

Thijs: waar put jij kracht of inspiratie uit voor je nieuwe functie als directeur?

Kristel: ik heb de sterke overtuiging dat mijn werk en leven niet los van elkaar staan. Ik groeide op in Emmen en was lid van de jongerenraad. Daar groeide het idee hoe belangrijk het is om zelf -en als groep- zeggenschap te hebben over hoe het leven eruit ziet. En dat je daar op je eigen manier aan kunt bijdragen. Dat doe ik nu nog steeds in Zuilen, in Utrecht, waar ik woon.

Daarnaast put ik uit mijn tijd bij onze zusterorganisatie Locality in Engeland. Als projectmanager hield ik me bezig hield met sociale ondernemingen en buurtrechten. Deze internationale blik heeft mij, maar ook LSA, altijd veel gebracht. Denk aan het uitdaagrecht, bewonersbedrijven en ABCD.

Maar uiteindelijk is de 10 jaar die ik al bij het LSA werk de beste leermeester voor deze rol.
Om dat te snappen, moet je eigenlijk een algemene ledenvergadering in de kroeg hebben meegemaakt, of een zomerschool op het strand van Texel. De chaos en lol van een Landelijke bewonersdag hebben gezien. Bij leden op de koffie zijn geweest. Een nieuwe wet voor ogen hebben en dat jaren vol blijven houden.

Kristel: wat blijft je nou het meest bij uit je tijd bij LSA?

Thijs: LSA is een hele bonte verzameling van allerlei verschillende mensen. Het zijn de paradijsvogels in onze samenleving. In een typische LSA-week hoor je alle accenten uit het hele land door elkaar. En toch begrijpen mensen elkaar.

We hebben letterlijk buurtconciërges gehad die met hun pantoffel op tafel sloegen bij de minister. Afgelopen zomer zaten we met onze leden bij elkaar in Rotterdam op een eiland bij elkaar om een nieuw meerjarenbeleidsplan te maken. Aan het einde zei een van hen: ‘Laten we met elkaar paradijszaaier zijn.’ Een veel mooier woord dan paradijsvogels, want we zijn dat echt met elkaar: paradijszaaiers.

Thijs: wat zie jij als de belangrijkste opdracht voor LSA bewoners in de komende jaren?

Kristel: Een van de opdrachten uit ons meerjarenbeleidsplan gaat over de zichtbaarheid van bewoners. We zijn flink gegroeid de afgelopen jaren als organisatie, maar ook als beweging. Ik zie heel graag dat we nog meer in staat zijn om het gezicht en stem van onze achterban een podium te geven. Met cijfers en in de taal van de bewoners zelf.

Daarnaast begint bij steeds meer beslissers het idee te landen dat je maatschappelijke veranderingen niet in isolatie kunt labelen en oplossen. Een tweede opdracht van LSA is dus om te zorgen dat bewoners meer ruimte te krijgen om precies dat te doen, waar ze goed in zijn.

Thijs: waar kijk jij persoonlijk het meest naar uit als nieuwe directeur?

Kristel: ik kijk er heel erg naar uit om die typische ABCD, en daarmee LSA-principes, toe te passen in het werk. Bijvoorbeeld door te werken vanuit alles wat de beweging in huis heeft. En dat is nogal wat. Ik kijk er naar uit om te blijven samenwerken met mijn collega’s, die er allemaal heel bewust kiezen om voor LSA te werken, naast onze leden te staan en nieuwe kansen te zien om de beweging vooruit te helpen.

Kristel: wat hoop jij te blijven betekenen voor bewonersinitiatieven, ook nu je een andere rol krijgt?

Thijs: ik blijf voor de rest van mijn leven besmet met de gedachte dat sterke gemeenschappen een sterke samenleving maken. Daar zal ik me dus altijd voor in blijven zetten. Wat ik ook ga doen, ik zal ook blijven knokken voor mensen die misschien niet van nature meteen aan tafel zitten. Dus de mensen die niet gevraagd worden naar hun mening, wiens initiatief niet wordt aangemoedigd of gewaardeerd. En ik zal altijd proberen om systemen wat zachter te maken, zodat al die gemeenschappen en al die mooie mensen daar ook hun plek in krijgen.